devre

en sevdiğim yazar nikos kazancakis'in, zorba kitabında, "ne makine şu insan be! içine ekmek, şarap, balık, turp koyuyorsun; iç çekmeleri, gülüşler ve düşler çıkıyor" yazmış olmasından aldığım ilhamdan mıdır, yoksa elektrik & elektronik mühendisi olmamdan mıdır bilmem, bazen kendimi bir elektronik devresi gibi düşünüyorum: kulaklarım, devrenin girdisi olan sesleri duyuyor. ağzım, devrenin çıktısı olan sözleri söylüyor. gözlerim, bir devre anahtarı gibi, her kırpıp açışımda, devreyi kesiyor ve tamamlıyor. beynim, bir kondansatör gibi depoluyor. kalbim, bir direnç gibi direniyor. ruhum, bir diyot gibi, tek yöne akan zamanla bütünleşiyor. benim gibi, kendini bir devre olarak düşünen kim varsa, devresi daim olsun.