lotarya

elveda istanbul elveda

kısa çöpü çektim gidiyorum

hatırla sen değil miydin bir vakit

gözlerimi otomobil kornalarına prangalayan

yalınayak fabrikalarının uğuldayan nefeslerini

yağmalanmış çaresizliğimin gediklerine yamayan

poyraz vurunca dudaklarının arasından petrol içtiğim

ve yağmayan her karının ayazına içerlediğim

stadyum küfürleri bir mahşer yeri için ayıp kaçan

evcilik oynayan evli kadınların

ve her fırsatta dul kalan

hiç evlenmemiş kızların şehri

hatırla sen değil miydin o

bulut kere bulut ciğerlerinden

kalmayacağıma kalakalmış kaldırımlarına kustuğu

kesif küf kokulu keder damlaları

son kertede hep karavana olan

nadiren yanlış bir kız ekseriyetle yalnış

nadiren yalnız bir oğlan ekseriyetle yanlız

sezdirmedim bu kez feriştahın gelse anlamazdı

ardıma bakmadan çekip gideceğimi

velev ki sezdin ben anlamam

sen koydun kuralı ben uydum

şimdi ellerin bıraksın ellerimi

kısa çöpü çektim gidiyorum

elveda uzun çöplerin şehri.