televizyon

yaşamım boyunca televizyona bir ve ilk kez, beş yaşındayken çıktım. o zamanlar, yurdumuzda, şimdiki gibi sürüsüne bereket televizyon kanalı, her kanalda çeşit çeşit program yoktu. insanların izleyebildiği yalnızca bir kanal ve taş çatlasa iki elin parmakları sayısında program vardı. rahmetli barış manço'nun "adam olacak çocuk" programına çıkmış, hayvan sevgimden ve sevdiğim hayvanlardan bahsetmiştim. barış ağabey ile yaptığım o üç beş dakikalık sohbet, hayatımın en güzel anılarındandır. daha çocukken televizyona çıkmanın ve televizyonda kendimi ifade etmenin mutluluğunu yaşadığım için, şimdinin televizyonda boy göstermek için can atan insanları o yolda giderken, ben çoktan dönmüştüm. yaşamımın geri kalanında da, televizyona çıkmaya ne hevesim, ne de niyetim var.